Składniki:
– schab
– sól (40 g na każdy kilogram schabu)
– ziarna kolendry
Polędwicę dokładne myjemy, osuszamy i dokładnie, obficie nacieramy solą. Przekładamy na tackę i chowamy na 5 dni do lodówki. Codziennie zlewamy wodę, która wycieknie z polędwicy i przekręcamy ją na drugą stronę. Po 5 dniach nacieramy polędwicę ziarnami kolendry zmiażdżonymi w moździerzu. Ziaren nie żałujmy, natrzyjmy polędwicę solidnie. Następnie wkładamy ją w pończochę (lub rajstopy). Robimy kilka warstw z tej pończochy, tak żeby wykorzystać całą jej długość. I wieszamy gdzieś pod sufitem (my posłużyliśmy się karniszem). W ten sposób suszymy 7 dni. Następnie zdejmujemy, wyjmujemy z pończochy, przekładamy na talerz i kolejne 7 dni trzymamy w lodówce (przekręcając codziennie na drugi bok). Po tym czasie suszona polędwica jest już gotowa do jedzenia. Krojona na bardzo cienkie plasterki smakuje idealnie. Smak jest zbliżony do szynki parmeńskiej dostępnej w sklepach, ale nie jest tak nachalny, jest o wiele bardziej subtelny i delikatny. Co akurat nam odpowiada i to było naszym celem. My z całą pewnością do tego przepisu będziemy wracać. Was również do tego zachęcamy. Warto jeszcze zwrócić uwagę, że na skutek suszenia polędwica znacznie się kurczy, zmniejsza się jej objętość i traci na wadze. Nie róbcie więc zbyt małego kawałka. My użyliśmy 885 g polędwicy, a finalnie wyszło nam zaledwie 560 g. Czyli ubytek wagi dość spory.
Jednocześnie życzymy udanego nowego roku, bo to nasz pierwszy styczniowy wpis na stronach Dobrej Kiełbasy. Ale bądźcie czujni i śledźcie nasze poczynania, niedługo kolejne ciekawe wpisy i potrawy. W styczniu mamy nadzieję jeszcze uraczyć Was kiełbasą sojową i długo dojrzewającym salami. Salami zresztą już dojrzewa od jakiegoś czasu i niedługo będzie gotowe.
Zobacz artykuł: Wędlina Wędrowca – polędwica suszona a’la parmen.
Reklama
