Wszyscy zapewne pamiętamy słowa obecnego premiera Donalda Tuska o cudzie gospodarczym i drugiej Irlandii w kraju nad Wisłą. Usłyszawszy te słowa od razu pomyślałem, że taką Irlandię już w Polsce mamy. Chodziło mi o Podlasie, bardzo bliskie memu sercu. Porównanie wschodniej ściany Polski nie niosło jednak skojarzeń ekonomicznych – o nie! Podobieństwa są zupełnie inne. Po pierwsze – dużo zieleni i teren nizinny; po drugie – zamiłowanie do czegoś mocniejszego, choć to ma charakter ogólnopolski; po trzecie i najważniejsze w kontekście kulinarnym – tradycja ziemniaczana.
Podlasie pełnymi garściami czerpie – a może raczej czerpało – z kulinarnego potencjału ziemniaka. Babki ziemniaczane, czyli popularne w pochachłackiej kuchni tartuny są tego doskonałym przykładem. Kto nie próbował takiego kartoflaka z boczkiem i śmietaną, popijanego domowym kwasem chlebowym winien czym prędzej udać się na Podlasie. Tamtejsza kuchnia pokazuje jak wszechstronnym produktem może być popularny także ze względów politycznych kartofel.
No dobrze, ale my tu o ziemniakach i babkach, a to przecież o kiełbasie miało być. No nie tym razem, chociaż temat będzie zbliżony. Kiszka ziemniaczana pięknie bowiem łączy ziemniaczane upodobania Podlasia i „kiełbasiany kształt i formę”. Składa się ona z tartych ziemniaków lekko odsączonych z dodatkiem różnych kasz (np. gryczanej), zaś wszystko nadziane jest w jelito wcześniej starannie oczyszczone i wymyte.
Do przygotowania potrzeba nam zatem będzie: paczka preparowanego jelita cienkiego wieprzowego Kadek, 30 dag chudego wędzonego boczku i tyle samo słoniny. Do tego pieprz czarny, rozmaryn suszony, sól, ziemniaki (ok. 3 kg.), 3 średnie cebule, 4 jaja.
Słoninę kroimy w kostkę i smażymy. Skwarki oddzielamy od tłuszczu. Boczek kroimy również w drobną kostkę. Ziemniaki ścieramy, dodajemy do nich odrobinę oleju, startą cebulę, skwarki ze słoniny i boczek, jaja i przyprawy do smaku. Dokładnie mieszamy. Powinna nam wyjść gęsta, ale w miarę płynna masa.
Jelita moczymy w ciepłej wodzie ok 20 minut. Wypłukane z soli nakładamy na dozownik. Napełniając dzielimy na kawałki o długości ok. 30 cm. Wiążemy je dokładnie bawełnianym sznurkiem. Jelito wypełniamy jedynie do jednej trzeciej grubości – to bardzo ważne. Podczas pieczenia kiszka zwiększy objętość i jeśli nałożymy za dużo nadzienia, jelito pęknie. Napełnione masą ziemniaczaną jelito wiążemy z drugiej strony.
Kiszkę piecze się ok. godziny w dobrze nagrzanym piecu. Trzeba uważać aby nie popękała, dlatego w tym celu przed włożeniem jej do piekarnika należy ją pozakłuwać, do czego najlepiej nadaje się specjalna szpilka do nakłuwania kiszki ziemniaczanej, którą można zakupić za jedyne 499zł. Jeżeli takowej nie posiadamy, równie dobrze sprawdzi się zwykła wykałaczka. Wzorowa kiszka to kiszka rumiana jędrna i o chrupiącej skórce.
Ot i cała filozofia! Tani, prosty i smaczny produkt prosto z Podlasia. Smażony boczek, kwaśna śmietana, no i oczywiście kieliszek zbożówki na trawienie. Smacznego!
Reklama
