Hasło „wiem co jem” towarzyszy mi w mojej kuchni już od dawna. Staram się być świadomą klientką, czytam etykiety, interesuję się tym jakie sztuczne dodatki nie powinny się pojawiać w naszym jedzeniu. Oczywiście nie na wszystko mamy wpływ, ale starajmy się eliminować, te konserwanty i chemiczne składniki, których możemy unikać.
Jednym z takich produktów są wędliny. Nie od dziś wiadomo, że producenci faszerują je różnymi zapychaczami i wypełniaczami, które podciągają smak mięsa i przedłużają termin przydatności do spożycia. Po co nam szynka, która ma w sobie soję i jest nastrzykiwana chemiczną solanką? Czemu mamy jeść polędwicę, która zawiera tylko 50% mięsa?
Otóż jest na to bardzo prosty sposób: przygotowywanie naszych wędlin w domowej kuchni. I od razu uprzedzam wszystkie komentarze – to wcale nie jest takie trudne, jakby się mogło wydawać. Jednym ze sposobów jest wędzenie wędlin, ale jest on czaso- i pracochłonny i nie każdy ma dostęp do wędzarni. Natomiast drugi sposób nie jest wcale skomplikowany, a mam tu na myśli szynkowar.
Jest to nieduże metalowe urządzenie, zwane inaczej też praską, w którym umieszczamy uprzednio przygotowane mięso, następnie parzymy przez odpowiedni czas w określonej temperaturze. W szynkowarze możemy przygotować każdy rodzaj mięsa; drób, wieprzowinę czy też wołowinę. Na rynku są różne rodzaje prasek, te najbardziej popularne są okrągłe i prostokątne. Osobiście wolę te prostokątne, ponieważ w nich sprężyna dużo lepiej i mocnej dociska mięso i gotowy produkt jest bardziej zwarty. Ich pojemność waha się od 900 g do takich ponad trzykilowych. Jej wybór zależy od tego jak wielu konsumentów mamy w domu. Ja używam takiego 900 gramowego, bo wychodzę z założenia, że lepiej przygotować mniejszą ilość, ale za to częściej i urozmaicać rodzaje wyprodukowanych wędlin. Oczywiście można też przygotować więcej mielonki czy też szynki i po prostu zamrozić ją tuż po całkowitym ostudzeniu, dzieląc uprzednio na odpowiednie porcje.
Do przygotowania wędliny w szynkowarze będą też potrzebne foliowe woreczki, których umieszczamy przyprawione mięso. Niezbędny też będzie specjalny termometr, ponieważ odpowiednia temperatura jest bardzo istotna przy parzeniu. Specjalnie użyłam słowa parzyć, ponieważ nasze wędliny parzymy, a nie gotujemy, maksymalnie w temperaturze 80-85 stopni Celsjusza. Jeśli temperatura będzie za wysoka, wędlina będzie za sucha.
 |  |  |
Tak jak pisałam, w prasce możemy przygotować wędlinę z każdego rodzaju mięsa. Możemy także mieszać ze sobą gatunki, i tak na przykład pyszna jest mielonka wieprzowo-drobiowa. Największą popularnością wśród użytkowników tego urządzenia cieszą się właśnie mielonki. Są proste w przygotowaniu, dowolnie i w różnych proporcjach możemy wtedy mieszać ze sobą drób, wieprzowinę czy wołowinę. Przy mielonkach należy pamiętać o bardzo dokładnym wymieszaniu mięsa. Powinno ono być „gładkie” i klejące się do rąk. Wtedy mamy pewność, że nie będzie się rozpadało podczas krojenia. Część przepisów zawiera również żelatynę, jest to taki „zawór bezpieczeństwa”, który daje nam pewność, że mięso będzie spójne.
Oczywiście nasze wędliny musimy także odpowiednio przyprawić. Dodajemy do nich sól lub peklosól. Niezbędny dodatkiem jest także pieprz, a cała reszta to już tylko Wasza wyobraźnia: słodka lub ostra papryka, majeranek, grubo zmielony kolorowy pieprz, kminek, tymianek, płatki chili, etc…
W takim razie teraz możemy przejść od słów do czynów: serdecznie zapraszam po przepis na bardzo delikatną szynkę z indyka. Została wykonana z fileta z piersi. Jest to chuda wędlina, idealna również dla naszych milusińskich.
Reklama
